Een echte hoogvlieger kan je de passage
van John Murry in de AB's Huis 23 bezwaarlijk noemen. Daarvoor is de man
technisch te beperkt als zanger en als gitarist. Ook zijn eerder summiere oeuvre is op een handvol echt sterke nummers na wat te
doorsnee. Met zijn je m'en foutistische présence maakt hij echter
veel goed. Het zegt genoeg dat de uitgebreide, haast aan stand up
comedy grenzende verhalen tussen de songs door misschien wel meer
weten te boeien dan de eigenlijke muzikale prestatie.
In een gemoedelijke sfeer werkt Murry
zich gezapig doorheen zijn set die flink wat covers bevat van onder
andere Chuck Prophet, Sparklehorse, Bruce Springsteen en Neil Young.
De momenten dat deze versies een meerwaarde bieden ten opzichte van
het origineel zijn evenwel schaars. Op een nieuw nummer na put de
Amerikaan verder vooral uit zijn voorlopig enige soloalbum 'The
Graceless Age'. Terwijl we 'California', 'The ballad of the pyjama
kid' en 'Southern sky' onmiskenbaar tot de hoogtepunten rekenen,
grijpt bisnummer 'Little coloured balloons' uiteindelijk nog het
meest naar de keel. Door de losse en rommelige aanpak beleefden we
sowieso een best wel charmante avond, al bleven we muzikaal wat op
onze honger zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten